لزوم سطح عایق برای جمع‌آوری آب باران در نواحی نیمه‌خشک

  ایجاد پوشش گیاهی دائمی و دارای بازدهی اقتصادی از راه‌های کنترل فرسایش در دشت‌های دامنه‌ای به روش مشارکت مردمی است. به همین منظور ایجاد سامانه‌های سطوح آبگیر باران همراه با افزایش ضریب رواناب سطحی خصوصاً دربارش‌های حداقل روزانه لازم می‌باشد. با توجه به نیاز کشور و استان زنجان به استفاده از روش ‌ های مناسب ایجاد سامانه جمع‌آوری آب باران با هدف تامین آب و توسعه باغات مثمر در اراضی شیب‌دار این طرح تحقیقاتی در ایستگاه قره‌چریان زنجان اجراء گردید. نظر به اینکه ایستگاه سینوپتیک زنجان بعنوان ایستگاه معرف شرایط اقلیمی نیمه‌خشک محسوب می‌گردد. لذا فراوانی بارش‌های روزانه در هر ماه و برای یک دوره آماری 45 ساله و برای مقادیر بیشتر از صفر، 1، 5 و 10 میلی‌متر تهیه گردید. سطوح آبگیر با تیمارهای سطح عایق، نیمه‌عایق و طبیعی در چهار تکرار بر روی سطح شیب‌دار ایجاد و میزان بارش روزانه و عمق رواناب اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که میزان فراوانی بارش‌های روزانه با عمق مساوی یا بیشتر از 1، 5 و 10 میلی‌متر در ماه‌های گرم شامل تیر، مرداد و شهریور بترتیب دارای متوسط فراوانی وقوع حدوداً یک بار در یک، سه و ده سال هستند. تجزیه واریانس، مقایسه میانگین‌ها و تحلیل رگرسیونی بین عمق بارندگی روزانه و عمق رواناب ایجاد شده نشان می‌دهد که تیمارها دارای تفاوت آماری معنی‌دار در سطح یک درصد خطا می‌باشند. همچنین حد آستانه بارندگی برای شروع رواناب برای سطوح عایق، نیمه‌عایق و طبیعی در حدود 1، 4 و 7 میلیمتر و متوسط درصد ضریب رواناب 9/43، 15/12 و 04/3 می‌باشد.